Sýningin Efnaskipti verður opnuð í Listasafni Reykjanesbæjar á sunnudaginn 16. maí kl. 16.00 og stendur til 15. ágúst. Sýningin er framlag Listasafns Reykjanesbæjar til Listahátíðar 2010 og samvinnuverkefni safnsins og fimm myndlistarkvenna: Önnu Líndal, Guðrúnar Gunnarsdóttur, Hildar Bjarnadóttur, Hrafnhildar Arnardóttur og Rósu Sigrúnar Jónsdóttur. Sýningin er sjálfstætt áframhald verkefnis sem hófst í safninu árið 2008, en þá voru þrír listamenn fengnir til að kanna hvort lífsmark væri með einni elstu listgrein Íslendinga, tréskurði. Í framhaldi af því var ákveðið að láta reyna á þanþol annarrar fornrar listgreinar, textílsins. Sýningarstjóri er Aðalsteinn Ingólfsson.

Á sýningunni er að finna fimm innsetningar úr blönduðum efnum, mjúkum efnum, aðskotahlutum, ljósmyndum, plastefnum, myndböndum o.fl. Í verki Önnu Líndal eru „viðgerðin" og hugmyndir henni tengdar í aðalhlutverki. Um verkið segir Anna: „Viðgerðin er áþreifanleg heimild um samskipti einstaklings við hlut úr umhverfi sínu. Þetta eru persónuleg samskipti sem mótast á mismunandi hátt hjá þjóðum." Guðrún Gunnarsdóttir sýnir veggmynd sem snýst um þær fiskitegundir sem veiðast úti fyrir Reykjanesi. Hún segir: „Fiskiveiðar eru oftast tengdar karlmönnum, en mig langaði til að tengja fiskinn við hið kvenlega, svo sem útsaum, léttleika." Hildur Bjarnadóttir gerir tvíþætt verk, annars vegar innsetningu sem hverfist um spunavél frá gamla Bændaskólanum í Ólafsdal, hins vegar smærri innsetningu um íslenskan rokk frá Brennistöðum og köttinn Dúsu sem er heimilisföst í húsakynnum Listasafns Reykjanesbæjar. Framlag Hrafnhildar Arnardóttur er innsetning úr plasti og mjúkum gerviefnum sem er eins konar tilbrigði við eldgos og hraunrennsli. Innsetning Rósu Sigrúnar Jónsdóttur heitir Lífgrös, og er margbrotin hugleiðing um hamingjuna og íslensk grös.

Sýningunni fylgir vönduð sýningarskrá þar sem Úlfhildur Dagsdóttir leggur út af hugmyndum sýnenda og tengir þær með ýmsum hætti. Í inngangi skrárinnar segir Aðalsteinn Ingólfsson :; „Á hljóðlátan og ýkjulausan hátt tæpa listakonurnar fimm á ýmsum sammannlegum og þjóðfélagslegum þáttum, til dæmis hugmyndinni um rof og upplausn jafnt í félagslegu sem þjóðfélagslegu tilliti, hugmyndinni um „flæði" sem skapandi og tortímandi fyrirbæri og hugmyndinni um handverkið sem eins konar sáttafund manns og náttúru."

Leiðsagnir um sýninguna fara fram meðan á henni stendur og verða auglýstar nánar síðar á vef safnsins.